Estamos ás portas do Nadal do Señor. Vén el para que lle abramos as portas da nosa persoa, da nosa familia.
Xa está posto o alumeado nas rúas. Xa estamos Baixo os requerimentos comerciais. Recibimos felicitacións con aquilo de: “Felices festas”. Palabras asépticas, neutras… tópicas, que nada falan do Nadal do Señor.
E postais con neve, árbores sen follas, ceo azul, estrelas brillantes, camelos, grandes paquetes… pero falta o Neno. Falta a motivación real da nosa alegría: Xesús quere ser noso, entrar, transformar, dar sentido á nosa vida. No medio das penas e traballos que todos pasamos todo isto que el sentiu, porque era humano e divino.
Mais, se pos o Nacemento na túa casa; se cantas un vilancico ou panxoliña; se rezas coa familia; se fas unha cea moderada, que alegre ós teus, lembrando ós que faltan, porque teñen outro Nadal mellor e definitivo; se sabes repartir alegría e compartir necesidades... daquela terás o Nadal como quere o Señor, que vén como Neno, porque así empezamos todos a vivir. Porque un neno é indixencia total, unha vida que ha de ir medrando, aprendendo, madurando. Xesús, pois, un coma nós, agás o pecado. Pero que nos fai partícipes da súa realidade divina.
Alegría, pois. Bo Nadal para todos! Preparemos os camiños do Señor para que nos atope ben dispostos. Sexamos acolledores para el e para tanto próximo necesitado.
No hay comentarios:
Publicar un comentario