FESTA DO DIVINO SALVADOR EN SOFAN E ERBECEDO

Hoxe é o día da Virxe Branca, que din no País Vasco. Entre nós dicímoslle NOSA SEÑORA DAS NEVES, porque unha coñecida lenda romana fala da neve que caeu en Roma un día 5 de agosto, sinalando o solar que sería para a Basílica de Santa María a Maior.

Temos imaxes de Nosa Señora das Neves en Artes e Erbecedo.E hai unha feita en mármore branco, obra do famoso escultor Gambino,na Capela do Faramello,en Rois.

Mañá, empezan as festas do Divino Salvador en Sofán e Erbecedo.Estamos nos resplandores do verán e cae moi ben celebrar a festa da Transfiguración do Señor, tal como a describen os Evanxeos.Unhya admirable catequese para coñecer a identidade de Xesús,coa condición divina e humana.

En Erbecedo hai unha imaxe de Xesús co mundo n aman,pois é proclamado o Salvador do Mundo.

En Sofán,no retablo mayor,hai a escena da Transfiguración.Este retablo, e o chan da igrexa, e outras cousas máis, foron mellora promovida polo benquerido párroco de Sofán, agora xubilado,que foi D,Diego Ríos Noya, párroco emérito que descansa aló en Siguiero, preto do río Tambre.E non lonxe de San Xoan de Campo, no concelo de Trazo, que é a parroquia natal de D.Diego.

Fregeusía que tamén é a da madriña de Rosalía de Castro, a muller que levou á nosa poetisa a bautizar na Inclusa de Santiago.Da aldea do Raindo, en Campo, era esta boa madriña.Investiguen si queren, os nosos rosaliáns.

PARABENS A BERTOA NO DÍA DE SANTA MARIA

Neste mes que os antergos chamaban de Nosa Señora, o día central é o 15 de agosto, festa da Asunción de Santa María, a Nai do Señor.

Día de Santa María en todo o mundo que diría un paisano galego. Por iso non podemos traer aquí a quenda de parroquias que van ter a sú festa patronal.
Carballo ten, polo vendaval, Santa María de ARDAÑA, freguesía a que estivo unido nalgún tempo.

E polo norte, Carballo ten Santa María de BERTOA.Mesmo o territorio da marxe dereita do Allóns foi coñecido como Bértoa da Lagoa.

Bértoa é unha parroquia con importante engado:Igrexa ben restaurada, do s.XIX, con un adro amplio.Un conxunto en perfecta simetría.

Cruz parroquial do XVIII, documentada no Inventario do profesor Castillo.Custodia que leva no seu fuste un templete co Agnus Dei, coma a de Síasamo e a de Carballo.

Nas procesións de Bértoa van dous cetros que seguramente responden as Cofraderías que había na freguesía.

Un coro parroquial que dirixe Miguel Gordillo, mestre da guitarra, experto musical.

E quero salientar a imaxe das patronas de Ardaña e Bértoa.Aquela semilla unha paisana bergantiñá que leva o pano a cabeza, coma unha pañoleta.

A de Bértoa invita a erguir os corazóns, animando así a suspirar pola paz e felicidade que Santa María xa ten e para sempre.

A transformación da Igrexa de Bértoa, desde hai poucos anos,é manifesta.Retablo mayor pintado con gusto, imaxes recuperads, o Cristo gótico preside agora a bautisterio; a Casa Rectoral , salvada da ruina. Agora xa os bertoenses poden ver e trepar o lousado de cantería original, na súa igrexa.

Permítanme engadir que o servizo pastoral que vén prestando o párroco D. XESUS ANTELO QUINTANS ,foi o que puido lograr tantas melloras,para o que contou sempre coa colaboración dos fregueses de Bértoa.
¡Parabéns a todos polo ejemplo de unidade e amor á parroquia, que nos deron!

CANTEMOS O HIMNO DE SEAVIA

Hoxe, día 19, e o Sacramento de Seavia. Na procesión sairá a custodia do s.XVII que o mosteiro de San Paio deu a esta parroquia, onde houbo un priorato benedictino.Custodia que, xunto con outras xoias de Seavia,estiveron exportas en San Martiño Pinario no Ano Santo do 2004.

Queremos decir dúas palabras sobre uns versos do Himno de Seavia que coido, ao mellor non se entenden ben de todo.
Así, cando se dí Vinde acó galegos de Suecia, o voso acougo é Seavia, esta frase é unha alusión ao reino suevo que rexiu Galicia, case douscentos anos, nos sécalos VI e VII. Entenden algúns que aquel tempo significou que Galicia fora independente.Desde logo tivo persoeiros sobranceiros como San Martiño Dumiense e San Fructuoso.

Polo tanto, o centro , o recordo daquel período aureo de Galicia, hoxe é Seavia.Queda así evocado.

Outra frase que ten contido importante no Himno é: Seavia é ata Pereiras.. Isto é unha proclamación do gran territorio que tivo Seavia e que o cedeu a favor de San Paio de Coristanco e San Miguel de Couso,en dúas ocasións distintas.

Así , no ano 1864, a aldea do Carrizal, e por 1910, a aldea de Pereiras, deixaron de ser de Seavia por determinación dos Arzobispos.Sendo antes o Rego da Rabuxenta, a división, polo solpor,entre Seavia e as fregeusías antes mentadas.
Tamén hai documentación de que o territorio que hai entre Salgueiras e Castris, nos vellos tempos, era traballado, alternativamente, polos veciños de ambas aldeas.

Perdoen esta incursión no pasado.Sexa todo para felicitar a Seavia, gande e con grandeza, neste seu día do Santísimo.