Estamos ás portas da festa do noso Apóstolo, Santiago o Mayor.Anque algo lonxe de Compostela, a Costa da Morte e Bergantiños teñen bastantes igrexas adicadas a Santiago.
Así temos, en Sonería: Loroño, Carreira e Traba.
En Bergantiños: Sísamo.
En Laracha: Arteixo e Vilaño.
En Seaia: Mens.
Todo isto fainos pensar na influencia que o sepulcro en Compostela exerceu sobre estas terras.Dependencia despois ratificada polo gran Conde Traba, poderoso señor en tempos do arcebispo Xelmírez.Era aquel Conde, Don Pedro Froilaz, un home piadoso,amigo de Xelmírez, colaborador nos proxectos de grandeza religiosa e politica que aquel arcebispo tiña para Compostela.
Os plans políticos non foron acadados, pero a devoción xacobea daqueles dous persoeiros quedou acó para sempre.
Veneramos, pois, o Santiago Peregrino, camiñante, evanxelizador, que vai co seu bastón e o libro do Evanxeo, leva presa, mira cara adiante porque ten moito que percorrer.
Temos tamén o Santiago Cabaleiro, froito dos romances medievais, nos que o cabaleiro defendía ós pobres, loitaba contra o mal. "Deshacía entuertos", como Don Quijote, o derradeiro cabaleiros dos nosos libros de tal xénero, que remataron cando Cervantes compuxo o seu famoso libro sobre o Hidalgo de la Mancha.
Todos os curas temos unha forte querencia pola cidade de Compostela. A Catedral,o Sewminario, San Martiño Binario son capítulos decisisvos nas nosas vidas.
Anque moi sabidos, vou rematar con aqueles versos de Gerardo Diego:
"También la piedra, si hay estrellas ,vuela
sobre la noche biselada y fría,
creced, mellizos lirios de osadía,
creced, pujad, torres de Compostela"
