Despois da camiñata da Coresma, a nosa Pascua. A Pascua Cristiá entronca histórica e teolóxicamente coa Pascua hebrea. Para estes, era a lembranza da saída de Exipto e, tras o deserto, a chegada á Palestina.
Xesucristo celebrou esta Pascua, pero él empezou a Pascua definitiva, que é victoria sobre o mal, o pecado, a morte, para él e para todos nós.
Toda a súa vida é o Misterio Pascual que renovamos na Eucaristía, pero tamén con signos que o pobo crente gusta poñer de relevo. Así:
- As palmas ou ramos de oliveira do Domingo de Ramos, presaxian a victoria da Resurrección
- As velas de Xoves Santo son testemuñas do acompañamento a Xesús sacramentado na hora da institución da Eucaristía e da traición de Xudas.
- O cirio pascual vai presidir toda acción litúrxica durante o ano, significando a victoria sobre a morte, iniciada en Cristo Cabeza nosa.
- A auga bendita que se leva para as casas é un recordo e presencia do bautismo, inicio da nosa vida na comunidade de crentes. Tamén queremos que a vida familiar, nas nosas casas sinta a renovación e alegría da resurrección.
- Dentro dos xestos e costumes familiares, temos o dos padriños do bautismo. Sabedores da renovación das promesas do bautismo na Vixilia Pascual, eles síntense comprometidos gozosamente no deber de animar ós afillados no camiño da vida cristiá.
- Un ovo é unha célula soa. Dela sairá a vida. Un ovo é un sol que irradiará calor na familia.
Como Cristo resucitado: vida e calor para a humanidade.
¡Aleluya!
