miércoles, 11 de febrero de 2009

PAZ, TRABALLO E PAN PARA TODOS


Mediado o inverno, cando as árbores caducifolias están co seu esqueleto ó ar, é cando as mimosas enchen de cromatismo os nosos campos.

Por terras ourensáns hai a Festa da Mimosa. Nunha delas foi pregoeira María Victoria Fernández España.

Á comezos do outono florecen os "ramos de Santa Tareixa" uns penachos que ornamentan na Arxentina as estradas.

Para conter terreos rilleiros, costentos trouxeron esas plantas retantes que deron en chamar "unlla de gato"

Pero estas tres especies, exóticas, seica inzan de tal forma que son endémicas, malas de extinguir, disque empobrecen os campos. Asimesmo, hai peixes e animais foráneos que rompen enquilibrios ecolóxicos.

De fóra, tamén veu o castiñeiro, a camelia, o eucalipto, o millo graúdo ou maínzo, a pataca e algunhas especies máis que favoreceron á nosa terra galega. Nós, levamos trigo, cultura, ...trouxemos prata...

Por sangue, somos unha mestura de celtas, romanos, suevos, árabes, e, á última hora, tamén franceses.

Nos nosos días, coa inmigración, temos uns galegos que aportan raza e cultura doutros continentes.

Temos que saber acoller, como queremos que sexan acollidos os nosos galegos, hoxe en Europa, e antes en América.

Este cosmopolitismo danos ocasión para valorar outras culturas; tamén a nosa. E sobre todo, danos ocasión para vivir o Mandamento Novo, e séremos testemuñas da nosa condición de cristiáns que sabemos compartir alegrías e penas. O mundo é unha aldea grande.

Que haxa paz, traballo e pan para todos.