No Calendario da ONU figuran moitos días internacionais para cada ano. Pero, do 24 ao 30 de outubro, temos unha semana adicada ao Desarme.
Vella cuestión que empezou con diálogo e tratados entre Rusia e Estados Unidos. Houbo guerras frías, grandes temores a que se chegara a utilizar tanto armamento nuclear como hai gardado en silos atómicos.
Agora, a enerxía nuclear, e non con fins pacíficos, témola en bastantes países, tanto europeos como asiáticos. Vivimos sobre un polvorín, din algúns.
O Desarme supón confianza e tamén vixiancia mutua. Un planeta desarmado (parece unha utopía) podería investir tanto capital en medicinas, progreso, atencións ecoloxistas… etc. Cando falamos da Fame no Mundo, vennos á mente o gasto en armamento para destruír e volver a construír, coma unha maldición de Penélope o mito grego que desfacía de noite o que facía de día.
O día 31, é o Día Universal do Aforro. Seica as familias e os gobernos agora tratan de aforrar, se poden, porque temen polo futuro. Se se aforra, non hai consumo. E sen consumo non producen as fábricas, non hai emprego para traballadores, senón paro.
Haberá que aforrar con prudente medida. Pero xa sei o que poderán pensar os lectores. As Caixas de Aforros, tan populares e queridas, deron indemnizacións millonarias a directivos cesantes. Pero non facilitan así o crédito ás familias e empresarios. O escándalo e indignación foi unha reacción unánime nos medios de comunicación.
A xustiza social ten moito que facer e progresar entre nós.
