Evoquemos hoxe, con veneración, as cruces parroquiais

Evoquemos hoxe ,con veneración, as cruces parroquiais que son a xoia emblemática, o gran distintivo que valoran as nosa freguesías.

Presiden as Procesións; foron, en tempos,ás Misións que había en parroquias veciñas.

Cruces arxenteas, que no fronte levan a imaxe do Crucificado sobre un gravado no que aparecen as murallas de Xerusalén e mais o Sol e a Lúa, protagonistas no relato evanxélico da Morte de Xesús.

No reverso, levan a imaxe do Patrón da Parroquia, ou a da Asunción de Nosa Señora.

Cruces hai do século XVII, de finísima lámina de prata, que leva como soporte alma (que din) de madeira. Así a cruz de San Adrián de Verdes.

Cruz monumental, sintese de barroco e gótico historicista, perfectamente consuntados, como é a de Santa María de Rus.
Cruces que son expoñente da orfebrería compostelá do século XVIII, coma a de Santa María de Bértoa, ou cruces do século XIX, as de Entrecruces e Anxeríz, con aleación de prata afirmada con outro metal (como son as de Cances, Seavia, Sofán), para poderen resistri o trafego do culto e o paso dos anos.

Cruces do século XX xa amosan a decadencia do noso hispano imperio, pero que intentan, con metales que non son prata, reproducir as tradicionais cruces parroquiais.

Coa liturxia,oramos:

Que Cristo rexurdiu, él o primeiro, é Fe que nesta Pascua proclamamos; de agora e ata o intre derradeiro co teu poder de vida camiñamos.

¡ALELUIA¡