Santa Lucía
Antes de que cheguen as preparacións e présas do Nadal, temos ante nós dúas festas propias destes días.
Santa Lucía, o día 13. Todos somos devotos dela porque a vista, o sentido máis nobre dos que temos, padece moito polo trafego do noso mundo e mesmo pola idade. Así temos cataratas, vista cansada, ademais da miopía e o estrabismo.
Santa Lucía pertence ó século IV, martirizada a comezos do século, en Siracusa. Polo tanto, devoción moi popular en Italia, as súas reliquias amósanse en Venecia.
Coa liturxia romana, extendeuse a súa festa a milleiros de parroquias. Así, entre nós: Carballo, Oza, Erbecedo, Rus, Artes, Vilela e moitas máis.
Hai algúns anos había este slogan: "Novos ollos para toda a vida!" querendo chamarnos á ben coidar a vista. Hoxe, os nosos ollos teñen moitos máis perigos que antano. Pantallas grandes e pequenas; lunas deslumbrantes ou insuficientes; lunas ferintes nos lugares de diversión.
Tamén o noso mundo aporta remedios: Trasplantes de córnea; os avances da mediciña para que as ondas lumínicas poidan chegar ao cerebro dos invidentes.
Redimos tributo de admiración á ONCE, que ese día está de festa. Tamén felicitamos ás moitas Lucías que viven entre nós.
E o día 14, San Xoán da Cruz, un carmelita español do século XVI. Hai poucos días tivemos a ledicia de saber que unha moza bergantiá, Ana Isbel López de Rus, fixo pfrofesión simple no Carmelo de A Coruña.
Outro carmelita, de familia moi cristiá, de Cores, o Fr. López Varela, pasou por aquí dando testimonio da vida que se vive nos conventos carmelitas, que, ademais da oración, seguen pendentes e colaboran na evanxelización.
Mencionemos tamén aquía Santa Maravillas, carmelita, nacida no que hoe é o Congreso dos Deputados. Canonizada por Xoán Paulo II. Fundou un convento no mesmo Cerro dos Ánxeles.
Rematemos cuns versos místicos de San Xan da Cruz. Fala el da intimidade con Cristo, e di:
"Quedeme y olvideme
el rostro recliné sobre el Amado,
cesó todo y dejeme
dejando mi cuidado
entre las azucenas olvidado"
Santa Lucía, o día 13. Todos somos devotos dela porque a vista, o sentido máis nobre dos que temos, padece moito polo trafego do noso mundo e mesmo pola idade. Así temos cataratas, vista cansada, ademais da miopía e o estrabismo.
Santa Lucía pertence ó século IV, martirizada a comezos do século, en Siracusa. Polo tanto, devoción moi popular en Italia, as súas reliquias amósanse en Venecia.
Coa liturxia romana, extendeuse a súa festa a milleiros de parroquias. Así, entre nós: Carballo, Oza, Erbecedo, Rus, Artes, Vilela e moitas máis.
Hai algúns anos había este slogan: "Novos ollos para toda a vida!" querendo chamarnos á ben coidar a vista. Hoxe, os nosos ollos teñen moitos máis perigos que antano. Pantallas grandes e pequenas; lunas deslumbrantes ou insuficientes; lunas ferintes nos lugares de diversión.
Tamén o noso mundo aporta remedios: Trasplantes de córnea; os avances da mediciña para que as ondas lumínicas poidan chegar ao cerebro dos invidentes.
Redimos tributo de admiración á ONCE, que ese día está de festa. Tamén felicitamos ás moitas Lucías que viven entre nós.
E o día 14, San Xoán da Cruz, un carmelita español do século XVI. Hai poucos días tivemos a ledicia de saber que unha moza bergantiá, Ana Isbel López de Rus, fixo pfrofesión simple no Carmelo de A Coruña.
Outro carmelita, de familia moi cristiá, de Cores, o Fr. López Varela, pasou por aquí dando testimonio da vida que se vive nos conventos carmelitas, que, ademais da oración, seguen pendentes e colaboran na evanxelización.
Mencionemos tamén aquía Santa Maravillas, carmelita, nacida no que hoe é o Congreso dos Deputados. Canonizada por Xoán Paulo II. Fundou un convento no mesmo Cerro dos Ánxeles.
Rematemos cuns versos místicos de San Xan da Cruz. Fala el da intimidade con Cristo, e di:
"Quedeme y olvideme
el rostro recliné sobre el Amado,
cesó todo y dejeme
dejando mi cuidado
entre las azucenas olvidado"
