Rematamos o mes coa festa de San Pedro. Nalgures hai celebracións populares semellantes ás de San Xoán.
En Bergantiños temos a Igrexa Parroquial de Soandres, que foi mosteiro benedictino e tamén parroquia Carballo, Golmar e outras freguesías estiveran servidas por monxes de Soandres.
Aquí temos as dúas imaxes máis frecuentes do Santo: nunha vai revestido con tiara, noutra é un apóstolo que estuda o Evanxeo que predica.
Hai ademais o famoso cadro das Bágoas de San Pedro, do Greco e representacións de San Pedro no cárcere.
O actual párroco de Soandres, Don Manuel Mallo Mallo, que leva alí moitos anos e loitou pola restauración do conxunto arquitectónico de Igexa e Mosteiro, é o sexto párroco derradeiro monxe de Soandres.
Os mosteiros benedictinos acollen sempre como tituolar ó santo venerado no lugar.
Así, San Martiño, San Pedro e San Paio de Santiago de Compostela, e San Xulián en Samos. Mentras que os monxes do Ciester (unha rama benedictina) sempre poñen a Nosa Señora como patroa. Así, Sobrado.
No claustro de Soandres, de dimensións reducidas, hai unha palmeira, que fai as veces do ciprés de Silos cantado polo noso poeta Gerardo Diego ou así como El ciprés del Claustro: por Frei Pérez Urbal. Ou a palmeira que hai no claustro de Herbón, traída de Terra Santa.
Soandres acolleu no s. XVIII a un ilustre benedictino, o P. Sarmiento, un sabio da Ilustración, que, percorrendo Bergantiños, deixou notas sobre a nosa cultura daquel tempo. Foi un viaxeiro observador.
Mª L. Alonso Otero e o amigo Luís Giadás Álvarez publicaron a Viaxe do P. Sarmiento por Bergantiños e o Instituto de Estudos Bergantiñáns fixo a Soandres a súa primeira visita na serie Andando Por Bergantiños.
A razón desta preferencia está en que alí nace o Allóns, asimesmo porque esta freguesía é moi extensa, ten uns 32 quilómetros cadrados.
Hai outras parroquias e capelas que celebran o San Pedro. Así, Valenza de Coristanco, Sorrizo, Armentón, Rus, Cances.
A todas estas igrexas e a cantos levan o nome do Santo, moita paz e ben lles desexamos.
