As eleccións son a festa da democracia. O poder do pobo exivese nesa liturxia civil pola que son escollidos os que han de gobernarnos por un teterminado tempo.
No mundo grego, Pericles estableceu unha democracía que adoita decirse que é a maís antigua das coñecidas.
Hai a democracia inglesa que pasou despoís a Norteamerica. Paul Casals ten dito que en Cataluña houbera democracía antes que nas Illas Británicas.
A nos chegounos a democracía tras a Revolución Francesa, e as Cortes de Cádiz.
A democracia é como un diamante: duro e fráxil.
Non basta con eleccións democráticas, hay que seguir sendo servidores do pobo. Por via democrática, chegou algún dictador ó poder: é o caso de Hitler.
Dixo aquel Lord inglés: “o poder corrompe, e o poder absoluto corrompe absolutamente”.
A oposición tamén axudará a un bo goberno.
Terá como misión vixiar.
Aquel home do século XVIII coñecido como Montesquieu elaborou a doctrina da separación dos tres poderes: lixislativo, executivo e xudicial. Unha forma de control para asegurar a función da democracía.
No século XX temos unha frase de Winston Churchill: “A democracia é o peor dos sistemas, exceptuados todos os demais”.
Sexamos, poís, demócratas, tolerantes, respetuosos coas persoas, cos dereitos humanos, e o ben común. A democracia está ó servizo dos cidadáns.
Remato cun refrán: “A quién Dios se la dio, que san Pedro se la bendiga”.
Que sexa para ben de todos, pois a democracía é para facilitar a convivencia . Nada maís, e nada menos.
Na liturxia da Igrexa, na Oración dos Fieis, rezamos polos que teñen a obriga de servir ao pobo. E no Venres Santo temos unha solemne oración polos gobernantes. Di así: “Asiste, Señor, coas túa gracia aos que gobernan para que teñamos paz, progreso e liberdade relixiosa”.
Xa dos dixera san Paulo na súa Carta a Timoteo (1,2) que temos que rezar polas autoridades para que podamos vivir tranquilos, en paz, con toda dignidade.
Ogallá sexa así para toda España.
